Komentarze: 0
Długi weekend czas zacząć, wreszcie chwilowa chociaż przerwa od praktykowanego ostatnio dzień po dniu robienia ściąg, tudzież innych czaso i pracochłonnych czynności związanych ze szkolnymi obowiązkami (dzisiaj, by nie zawieść pani z polskiego wstałem o 4:00 rano i napisałem mini-wypracowanie. Szkoda, że nie sprawdzała). Postaram się odpocząć. Trzymajcie za mnie kciuki.
Profesor z historii, swoją drogą naprawdę spoko typ, szczególnie jak na nauczyciela (mam wrażenie, że ta profesja zabija w człowieku resztki poczucia humoru) , powiedział dzisiaj jedną ważną, ale to bardzo ważną rzecz (nasunęła mu się na myśl przy okazji opowieści o Józefie Piłsudskim). Otóż są postacie, które swą postawą zasługują na to, by nazywać ich „charyzmatycznymi” (przywódca PPS’u to właśnie znakomity przykład), natomiast współcześnie określenie to jest nadużywane, szczególnie przez młodych dziennikarzy, którzy posługują się nim przy byle Michale Wiśniewskim. Na podobny status składa się natomiast coś więcej niż prowokacyjny wygląd i zachowanie, w dodatku zapewne kreowane na potrzeby mediów.
Mam nadzieję, że jeśli będzie mi kiedykolwiek dane usłyszeć o sobie „charyzmatyczny”, to nie na zasadzie nadużycia.
A propos pana z historii, dostałem dzisiaj zestaw zagadnień do egzaminu maturalnego z tego właśnie przedmiotu. Nie liczyłem, ale jest ich około 150, od starożytności po czasy współczesne, każdy do szczegółowego zapoznania się (już zaczynam myśleć o skompletowaniu podręczników, brakuje mi z pierwszej jak i trzeciej klasy). Przez cały okres liceum jakoś udawało mi się zachowywać dobre stopnie bez specjalnie wytężonej nauki (ba, bez jakiejkolwiek nauki), więc tak naprawdę etap przyswajania sobie historycznych faktów dopiero się u mnie zaczyna. Sporo materiału, ale pocieszam się – kiedy to wszystko opanuje, będę mógł z czystym sumieniem wozić się, że coś wiem. Wystarczająca motywacja, co?